To zawsze niezapomniany dzień, kiedy ma się okazję odwiedzić legendarne posiadłości, a ja byłam zachwycona, że po dwóch latach miałam okazję ponownie spotkać się z Francesco. W celu zapoznania się z historią posiadłości i obecnym portfolio etykiet gorąco zachęcam do odwiedzenia mojego poprzedniego wpisu na blogu dotyczącego Quintarelli. 

Podczas tej wizyty miałam przyjemność degustować ostatnie roczniki. W skład degustacji wchodziły:

• Bianco Secco 2020

• Primofiore 2019

• Valpolicella 2014

• Rosso del Bepi 2014

• Amarone della Valpolicella 2013

• Recioto della Valpolicella 2007

Bianco Secco to duża mieszanka odmian - 85% to garganega z pozostałymi trebbiano, chardonnay, sauvignon blanc, saurin (lokalna odmiana winogron, która w miejscowym dialekcie oznacza "smaczna"). Starzenie następuje w 20% w beczce i 80% w stali nierdzewnej. Nową inicjatywą obecną w tym roczniku jest suszenie winogron. Nie podjęto jeszcze decyzji, czy Qunitarelli będzie kontynuował appassimento dla tego wina, czy też powróci do klasycznej produkcji.

Wino ma dobrą kwasowość i z powodu procesu suszenia nie jest tak młode jak 2017, którego próbowaliśmy podczas naszej wizyty w 2020 roku. Podczas gdy złożoność została wzmocniona w tym roczniku, pytanie o potencjał starzenia pozostaje otwarte. Francesco jasno stwierdził, że chętnie eksperymentują, ale zmiany często wiążą się z zasadą “coś za coś” - w tym przypadku tracimy trochę świeżości na rzecz złożoności i dopiero okaże się, czy jest to droga, którą chcą podążać w przyszłości.

Primofiore 2019 - jest to najmłodsze i najprostsze wino IGT produkowane od 1986 roku. 50% mieszanki to corvina / corvinone, a pozostałe 50% cabernet franc / cabernet sauvignon. Cabernety poddawane są odrobinie suszenia (około miesiąca), a następnie wino starzone jest przez 2 lata w beczce. Nazwa pochodzi z języka włoskiego i oznacza "pierwszy kwiat", co odnosi się do kwiatowego charakteru caberneta, który ta odmiana wnosi do wina. Wino jest bardzo wyraziste od razu po otwarciu, ze słodkimi czerwonymi owocami - bardziej malinami niż truskawkami. Jest gładkie i świeże z bardzo delikatnym zapachem wanilii. Obecne są również jeżyny. Rok 2019 był dość gorącym rocznikiem, a cabernet to odmiana winorośli, która bardzo mocno reaguje na warunki pogodowe. Dowiedzieliśmy się, że w tej konkretnej butelce faktycznie nadał on trochę zielonych nut i ogólne odczucie było takie, że cabernety napędzały to wino bardziej niż corvina i corvinone. Starzenie odbywa się w beczce z mieszanego starego i nowego drewna i w przyszłości Francesco chciałby, aby miało ono jeszcze mniejszy wpływ na tę etykietę.

Valpolicella 2014 - 2014 to synonim złego rocznika dla niemal wszystkich części świata winiarskiego. W Negrar było zimno i występował grad. Nie jest zaskoczeniem, że Quintarelli pominął w 2014 roku Amarone i zamiast tego zdeklasował je do Rosso del Bepi, jednak Valpolicella wypadła bardzo korzystnie. To bardzo świeży rocznik, owoc wydaje się znacznie bardziej powściągliwy i elegancki niż w Primofiore. Do produkcji używa się lokalnych winogron (corvina, corvinone i rondinella), z których połowa jest suszona przez dwa miesiące, a druga połowa jest wyciskana na świeżo. Następnie następuje starzenie przez 6 lat w beczce. Tutejsze winogrona są delikatniejsze niż cabernet, który od razu pokazuje swój wpływ gdy porównamy to wino z Primofiore. Tutaj potrzeba będzie więcej cierpliwości, by poznać wszystkie sekrety tej etykiety. Czerwone wiśnie, jeżyny, bardzo dominujące nuty korzenne, czarny pieprz, drewno cedrowe. Na podniebieniu widać więcej suszonych owoców, trochę rodzynek. Finisz jest przyjemnie długi. Owocowość wina jest bardzo dobra, można więc założyć że wino ma przed sobą jeszcze sporo życia.

Rosso del Bepi 2014 - wino wydawało mi się zbyt lekkie, by zaliczyć je do Amarone stąd brak zaskoczenia o denominacji. Jest to rzeczywiście waga średnia, więc może być świetnym doświadczeniem dla kogoś kto nie przepada za Amarone, by spróbować czegoś potężniejszego niż zwykła Valpolicella, ale nie tak ustrukturyzowanego jak Amarone. Ponownie pokazuje dobry rdzeń czerwonych owoców, który przeszedł 4 miesiące suszenia (wrzesień - styczeń) i pieprzną pikantność. Ziemiste nuty, runo leśne i owoce, które były w tamtym momencie nieco powściągliwe dopełniały wrażeń z tego kieliszka.

Amarone della Valpolicella 2013 - suszone zioła, wino gładkie, aksamitne, eleganckie i wypolerowane. Jednocześnie nuty lukrecji i radosnych wiosennych czerwonych ocwców. Lato 2013 było bardzo sprzyjające, ale jesień była trudna ze względu na wilgoć, która utrudniała część suszenia. 2013 jest również znacznie gładszy niż 2012 i ma poczucie bycia gotowym do picia w porównaniu z niedostępnym 2012. Finisz jest niezwykle długi i przyjemny. Następne Amarone Quintarelli zabutelkuje w 2015 roku. Butelkowanie nastąpi w kwietniu 2022 roku. 2015 ma duże szanse stać się również Riservą, co oczywiście oznaczałoby 2 dodatkowe lata starzenia.

Recioto della Valpolicella 2007 "a Roberto" - ulubiona etykieta Giuseppe, to wyjątkowe wino ma 65 gramów cukru resztkowego! Ta butelka jest dedykowana zmarłemu Roberto Ferrariniemu - wieloletniemu enologowi wspierającemu Giuseppe przy produkcji wina. Jest to jedyne wino z całej gamy, które poddawane jest spontanicznej fermentacji i dojrzewa w małych beczkach. Kolor to bardzo głęboki rubin. Bogaty i przepastny, wino jest tak gęste, że niemal przykleja się do kieliszka. W nosie pojawiają się suszone kwiaty i zioła. Wspaniała kwasowość trzyma słodycz w ryzach, a finisz jest długi z nutą ciemnej czekolady. Wspaniale komponowałoby się z serem lub bogatą w kakao czekoladą.